Teatr i Białystok w roku 1949


Nowy 1949 rok otworzyła premiera sztuki „Przyjaciel przyjdzie wieczorem” J. Compeneeza i Y. Noe w reżyserii Stefana Wronckiego.

Zarząd Miejski zwrócił się do Urzędu Wojewódzkiego o przekazanie Teatru Miejskiego z majątkiem i inwentarzem dnia 1 kwietnia 1949 r. Wypłynęła przy tym kwestia nadania imienia tej ważnej instytucji kulturalnej.

Redakcja „Trybuny Ludu” zaproponowała ankietę, w której czytelnicy zdecydowaliby o nadaniu imienia teatrowi w Białymstoku. W rezultacie w piśmie z 22 kwietnia Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego zwrócił się do Ministerstwa Kultury i Sztuki o poparcie i zatwierdzenie nazwy „Teatr im. Aleksandra Węgierki”, motywując to: Nazwa ta jest związana z Białymstokiem, gdzie w latach 1939, 1940, 1941 prowadził teatr Aleksander Węgierko, zasłużony i niestrudzony działacz sceniczny. W okresie tym teatr w Białymstoku stał na wysokim poziomie, dzięki pionierskiej pracy Aleksandra Węgierki. Pracę Aleksandra Węgierki ceniły w najwyższym stopniu władze radzieckie, zaliczając teatr białostocki do teatrów I kategorii w ZSRR. Śmierć z rąk okupantów hitlerowskich przerywa życie rokującego najświetniejsze nadzieje artysty – reżysera. Pamięć o nim trwa i trwać będzie wśród społeczeństwa białostockiego.

1 września Władysław Szypulski kolejny raz został powołany na stanowisko dyrektora pod nazwą Państwowy Teatr im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku.

17 maja w teatrze wystawiono premierę sztuki J. Blizińskiego „Pan Damazy”, która zamykała sezon, także pewien okres w działalności białostockiej placówki. Okres na pewno trudny, acz ciekawy, bo z jednej strony teatr bronił się przed ingerencją, nazwijmy to, czynników zewnętrznych, z drugiej dostosował się do nowej rzeczywistości.




Polska w roku 1949


Rząd rozpoczął tworzenie Państwowych Gospodarstw Rolnych (PGR).

Na zjeździe literatów w Szczecinie przyjęto za obowiązujący w literaturze tzw. socrealizm (inne środowiska twórcze także przyjęły socrealizm: plastycy, aktorzy, kompozytorzy i filmowcy). 

Rozpoczęto budowę Nowej Huty.

Prasa doniosła o cudzie w Lublinie (łzy na obrazie Matki Bożej), do miasta przybyły tysiące pielgrzymów, co zainicjowało antyreligijną kampanię z udziałem Związku Literatów Polskich.

 




Teatr i Białystok w roku 1949


W Los Angeles spadł śnieg.

I wojna arabsko-izraelska: rozpoczęły się tajne negocjacje pokojowe na greckiej wyspie Rodos.

W Moskwie powołano do życia Radę Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG).

Papież Pius XII wydał dekret grożący ekskomuniką wszystkim katolikom należącym do partii komunistycznej, a także z nią współpracującym. 




Materiały dotyczące rozwoju i losów teatru w Białymstoku pochodzą z książek: „Białystok nie tylko kulturalny. Część I”, „Białystok nie tylko kulturalny. Część II”

autorstwa Małgorzaty Dolistowskiej, Jolanty Szczygieł-Rogowskiej, Joanny Tomalskiej.