Odrodzenie

„Odrodzenie” to projekt szczególny w działalności Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki. Po raz pierwszy bowiem zajmowaliśmy się najbardziej niezwykłą, metafizyczną właściwością tej dziedziny sztuki – terapeutyczną.

 

 

Uczestniczki Odrodzenia to grupa kilkunastu dojrzałych kobiet z Klubu Amazonek, które połączyło jedno traumatyczne doświadczenie – choroba nowotworowa. To kobiety różnych profesji, ról życiowych; mamy, babcie, żony; byłe i obecne pacjentki szpitala onkologicznego; będące w trakcie leczenia lub po terapii.

 

 

Zapraszając je do wzięcia udziału w projekcie, zaproponowaliśmy im spotkanie z teatrem, jako szczególnego rodzaju panaceum. Nie obiecywaliśmy, że będzie to lek na całe zło. Polecaliśmy raczej teatr, jako odtrutkę na smutki, lęki, niepokoje. Zachęcaliśmy do aktywności. Odrodzenie to bowiem cykl działań animacyjnych, których celem było jak najpełniejsze zaangażowanie uczestniczek w proces tworzenia, kreowania świata teatru. Chcieliśmy w ten sposób pomóc im w budowaniu poczucia własnej wartości i wyjątkowości, chcieliśmy rozbudzać potrzebę twórczości.

 

 

Dla nas zaś program ten był próbą odpowiedzi na pytanie, czy w sytuacjach dramatycznych, traumatycznych, bardzo osobistych teatr może oddziaływać poprzez swoją funkcję terapeutyczną? Czy może dawać coś więcej niż rozrywkę? Czy istotnie potrafi spełniać funkcje społeczne?

 

 

Projekt zbudowany został z kilku rodzajów działań artystycznych: warsztatów teatralnych, kostiumowych oraz cyklu inscenizowanych sesji zdjęciowych. Kanwą literacką cyklu była renesansowa twórczość Williama Szekspira. Stąd wybraliśmy zastęp niezwykłych postaci kobiecych, w które wcieliły się uczestniczki Odrodzenia. Do każdej też dopasowany został teatralny kostium – z jednej strony nawiązujący do osobowości poszczególnych pań, z drugiej oparty o charakterystykę literackich bohaterek. Projekty kostiumów, wykonane przez Elżbietę Wysocką, były punktem wyjścia do dalszej pracy. Uczestniczki wyszukiwały tkaniny, dodatki, elementy dekoracyjne, przygotowywały drobne fragmenty kostiumów, np. kryzy, hafty, aplikacje, koronki. W takich stylowych sukniach panie przeszły do następnego etapu, czyli pracy nad przygotowaniem scen – żywych obrazów ze sztuk Szekspira. Zostały one uwiecznione na fotografiach Bernarda Macieja Bani i opublikowane w specjalnym kalendarzu.

 

 

Całe przedsięwzięcie podsumowaliśmy prezentacją działań warsztatowych, promocją kalendarza, a także wystąpieniami lekarzy Białostockiego Centrum Onkologii na temat efektywności i celowości wykorzystywania metod artystycznych w terapiach różnego rodzaju schorzeń trwałych lub przewlekłych. Mamy nadzieję, że wnioski uczestniczek i realizatorów projektu, które znajdziecie Państwo w kalendarzu, zainspirują do opracowywania kolejnych działań kulturalnych, kierowanych do osób w dojrzałym wieku, chorych i niepełnosprawnych.

 

 

Projekt realizowany przy wsparciu finansowym Prezydenta Miasta Białegostoku

 

Fot. Bernard Bania